snara

lasso

* * *

I)

(að), v.

1) to turn quickly, twist, wring; K. snarar skjöldinn svá fast, at spjótit brotnaði, K. twists the shield so smartly that the spear broke; hann snarar af honum höfuðit, he wrings off his head;

2) to translate (s. bók upp í norrœnu);

3) s. atgönguna, to push or press the attack;

4) to throw, fling, with dat. (Þ. snaraði hallinum ok broddinum);

5) to make a quick turn, step quickly (hón snarar þegarinn hjá honum);

6) refl., snarast, to turn oneself (pass) quickly (hann snarast fram hjá þeim); S. snarast þá út ór stofunni, then S. hastens out of the room; s. við e-m, to turn quickly towards one (M. snaraðist við honum ok mæIti); s. í karlföt, to dress in man’s clothes.

II)

f.

1) snare; leggja snörur fyrir e-n, to lay or spread snares for one;

2) halter (gáIginn var reistr ok snaran þar við fest).

* * *

u, f., pl. snörur, [A. S. sneare], a snare (prop. a ‘hard-twisted cord’). Fms. i. 206, MS. 623. 36; egna snöru, Grett. (in a verse), Mar.; eigi sá hann snaruna, O. H. L. 53; ek mun sitja í snörunni, Fms. vi. 13; leggja snörur fyrir e-n, ix. 309; þá fann hann í hverja snöru hann hafði gengit, Ó. H. 232: a halter, Mar.; dæma e-n til snöru, Pr. 413.